إِذْ قَالُواْ لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَىٰٓ أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِى ضَلَٰلٍ مُّبِينٍ

из̃ ќōōлюю лəйуусуфу вə`əхууhу əhəббу илəə əбиинəə миннəə вəнəhну 'усбəтун иннə əбəəнəə лəфии дōлəəлимм-мубиин

[Помяни], как сказали [братья Иосифа]: «Несомненно, Иосиф и брат его (Вениамин) более любимы отцом нашим, чем мы, в то время как мы — толпа [сильная]. Поистине, отец наш [пребывает] в заблуждении явном!

O zaman (bir-birlərinə) dedilər: «Yusuf və (onunla bir anadan olan) qardaşı (Binyamin) atamızın yanında bizdən daha sevimlidir, halbuki, biz güclü (atamızın evini və mallarını qoruyan və onun işlərini idarə edən) bir dəstəyik. Doğrudan da bizim atamız (yaşayış tərzi və övladları ilə rəftar baxımından) açıq-aşkar bir azğınlıq içərisindədir (ləyaqəti az olanı ləyaqəti çox olandan üstün tutur)!»

When they said, ‘Surely Joseph and his brother are dearer to our father than [the rest of] us, though we are a hardy band. Our father is indeed in manifest error.’