۞ وَإِذَا مَسَّ ٱلْإِنسَٰنَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُۥ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُۥ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِىَ مَا كَانَ يَدْعُوٓاْ إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِۦ  ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا  ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَٰبِ ٱلنَّارِ

вə`из̃əə мəссəль-иŋŋсəəнə дуррун дə'əə рōббəhу муниибəн илəйhи c̃уммə из̃əə хōувəлəhу ни'мəтəмм-минhу нəсийə мəə кəəнə йəд'уу илəйhи миŋŋ-ќōблю вəджə'əлə лильлəhи əŋŋдəəдəл-лийудыльлə 'əŋŋ-сəбиилиh, ќуль тəмəттə' бикуфрикə ќōлиилə, иннəкə мин əсhəəбин-нəəр

И когда касается человека беда, взывает он к Господу своему, обращаясь к Нему. Затем, когда предоставит Он ему благо от Себя, забывает он то, к чему взывал раньше, и придаёт Аллаху равных, дабы сбить с пути Его. Скажи: «Пользуйся неверием своим немного: поистине, ты [окажешься] среди обитателей огня!»

(İmansız və ya imanı zəif olan) insana (suda boğulmaq və ölümə səbəb olan xəstəlik kimi) bir zərər-ziyan toxunan zaman o, (məcbur şəkildə) öz Rəbbinə tərəf qayıdan halda Onu çağırar. Sonra, Öz tərəfindən ona (həmin çətinlikdən nicat və sairə kimi) bir nemət əta edən zaman, keçmişdə, səbəbindən Allahı çağırdığı şeyi unudar və (yenidən insanları) Allahın yolundan azdırmaq üçün Ona (bütlərdən və sairədən) şəriklər qoşar. De: «Bir müddət öz küfründən bəhrələn ki, mütləq od əhlindən olacaqsan».

When distress befalls man, he supplicates his Lord, turning to Him penitently. Then, when He grants him a blessing from Himself, he forgets that for which he had supplicated Him earlier and sets up equals to Allah, that he may lead [people] astray from His way. Say, ‘Revel in your ingratitude for a while. Indeed you are among the inmates of the Fire.’