لَّا يَسْـَٔمُ ٱلْإِنسَٰنُ مِن دُعَآءِ ٱلْخَيْرِ وَإِن مَّسَّهُ ٱلشَّرُّ فَيَـُٔوسٌ قَنُوطٌ

лəə йəс`əмуль-иŋŋсəəну миŋŋ-ду'əə`иль-хōйри вə`имм-мəссəhуш-шəрру фəйə`уусун ќōнуут

Не устаёт человек от мольбы о добре, и если коснётся его зло, то [сразу становится он] отчаянным, безнадёжным.

İnsan heç vaxt xeyir (mal və dünya rifahı) tələb etməkdən yorulmaz və doymaz. Ona şər və zərər yetişdikdə isə məyus olar.

Man is never wearied of supplicating for good, and should any ill befall him, he becomes hopeless and despondent.