وَقَالُواْ قُلُوبُنَا فِىٓ أَكِنَّةٍ مِّمَّا تَدْعُونَآ إِلَيْهِ وَفِىٓ ءَاذَانِنَا وَقْرٌ وَمِنۢ بَيْنِنَا وَبَيْنِكَ حِجَابٌ فَٱعْمَلْ إِنَّنَا عَٰمِلُونَ

вəќōōлюю ќулююбунəə фии əкиннəтимм-миммəə тəд'уунəə илəйhи вəфии əəз̃əəнинəə вəќруу-вəмимм-бэйнинəə вəбэйникə hиджəəбун фəə'мəль иннəнəə 'əəмилююн

И сказали они: «Сердца наши [пребывают] в покровах от того, к чему призываешь ты нас, и в ушах наших тяжесть [восприятия и глухота], и между нами и тобою [установлена] завеса. Действуй же, поистине, мы [также] действующие!»

Və dedilər: «Qəlblərimiz sənin bizi çağırdığın şey üçün örtülüdür, qulaqlarımızda ağırlıq var və bizimlə sizin aranızda (ədavət, inad, həmçinin əqidə və üslüb fərqi) pərdə(si) mövcuddur. Buna görə də sən öz işini gör, biz də mütləq (sənə qarşı) fəaliyyətdəyik».

They say, ‘Our hearts are in veils [which shut them off] from what you invite us to, and there is a deafness in our ears, and there is a curtain between us and you. So act [as your faith requires]; we too are acting [according to our own].’