بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
бисмиль-лəhир-рōhмəəнир-рōhиим
Bağışlayan və mehriban Allahın adı ilə.
إِذَا زُلْزِلَتِ ٱلْأَرْضُ زِلْزَالَهَا
из̃əə зульзилəтиль-əрду зильзəəлəhəə
Yer özünə məxsus (yaradılışın tarixində yalnız bircə dəfə baş verəcək) bir titrəyişlə titrədiyi zaman,
وَأَخْرَجَتِ ٱلْأَرْضُ أَثْقَالَهَا
вə`əхрōджəтиль-əрду əc̃ќōōлəhəə
Yer öz qiymətli yüklərini və çox dəyərli mallarını (ölüləri, mədənləri və xəzinələri) çıxarıb atacağı zaman,
وَقَالَ ٱلْإِنسَٰنُ مَا لَهَا
вəќōōлəль-иŋŋсəəну мəə лəhəə
Və (onun köksündən çıxan) insan (təəccüb və dəhşətlə): «Buna, nə olub?!» – deyəcəyi zaman
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا
йəумə`из̃ин туhəддиc̃у əхбəəрōhəə
Məhz o gün yer öz xəbərlərini açıb söyləyər. (Köksündəkiləri çıxarıb atmağı onun elə danışmasıdır. Yaxud da o elə dilə gələrək danışar).
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا
би`əннə рōббəкə əуhəə лəhəə
Ona görə ki, sənin Rəbbin ona vəhy etmişdir.
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ ٱلنَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْاْ أَعْمَٰلَهُمْ
йəумə`из̃ий-йəсдурун-нəəсу əштəəтəл-лийурōу ə'мəəлəhум
O gün insanlar əməllərinin (haqq-hesabının) özlərinə göstərilməsi üçün (qəbirlərdən) dəstə-dəstə çıxıb (haqq-hesab səhnəsinə tərəf) gələrlər və əməlləri(nin qarşılığı, ya eyni ilə təcəssümü) onlara göstərilsin deyə (haqq-hesab mərkəzindən öz əbədi məskənlərinə doğru) çıxarlar.
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُۥ
фəмəй-йə'мəль миc̃ќōōлə з̃əррōтин хōйрōй-йəрōh
Hər kim bir zərrə ağırlığında yaxşı iş görmüşsə, onu(n qarşılığını, yaxud eyni ilə təcəssümünü) görəcəkdir.